Elmo vertelt;

Het is hier allemaal wat anders geworden, en met hier bedoel ik in onze Cattery, sinds Annabelle niet meer onder ons is. We hebben onze Ragdoll-neuzen maar eens bij elkaar gestoken en na elkaar een likje of kopje te hebben gegeven gezamelijk besloten dat we nogal wat herinneringen hebben overgehouden aan onze Oma. Gezamelijk is besloten dat
ik; Elmo vanaf heden het vrouwtje mag gaan dicteren wat ze moet typen; uiteindelijk gaat het om ONS nietwaar?

En dat niet alleen; ik, Elmo was het meest bij Annabelle omdat wij
beiden “je-weet-wel” Ragdolls waren. Eerst voelde ik mij súper eenzaam; maar nu ben ik samen met mijn zusje Eliane en knuffelen we heel wat af als de anderen OF moeder zijn, OF de liefde bedrijven, OF gewoon doodmoe van zowel het 1 of het ander en even niet hoeven te Delen; geen liefde én geen tepel.

Dus vertelde Eliaantje mij dat moeder Elsa (onze moeder) toen ze uit Finland kwam; zich nogal moest aanpassen in Nederland; ze was Tuna, oftewel Tonijn-vis gewend, at van mensen-borden met voorkeur van stukjes ei, vlees of vis, en bij gebrek daaraan de kaas; letterlijk “van het brood”. Echt blij werden de baas en het vrouwtje daar niet van, “ga verdorie uit je eigen bakjes eten” hoorden wij vaak. Uiteraard waren wij anders opgevoed en wisten dat het niet gebruikelijk was om op tafel of op de aanrecht te springen; laat staan daar eten te stelen.

Heel langzaam heeft het vrouwtje toen moeder Elsa geleerd om als kat
te eten; en wáár kwam nu onze oma Annabelle om de hoek (moeder van zoon Bowie waar Elsa een gezinnetje mee mocht stichten)? Juist ja; bij het eten uit het kattenbakje op de grond in plaats van op tafel; ze ging vóór Elsa zitten en nam een paar brokjes en liep dan weer weg………dágenlang; nét zolang tot Elsa het begreep. Het vrouwtje zette het bakje voer neer; aaide Annabelle, Annabelle nam een paar hapjes ging opzij; kreeg weer een aai
van het vrouwtje en Elsa snapte het. Na een week at ze toen met ons allemaal mee dankzij Slimme Oma Annabelle!

Zo zie je maar weer lieve lezers; rust en wijsheid EN doorzettingsvermogen (iets waar wij katten ERG goed in zijn als we iets graag willen) kan veel oplossen. Dus vraag ik jullie, of jullie mensen in deze verdrietige Coronatijd een beetje geduld met elkaar willen hebben, even kijken of 1 van jullie hulp of een beetje aandacht nodig heeft, een knuffel mag niet nu bij jullie; iets waar wij katten niet aan moeten dénken; elkaar geen lik mogen geven,
maar een kopje tegen mensenbenen mag gelukkig wel; en daarmee hopen we jullie toch een beetje troost te kunnen bieden………..

Lieve groet van Elmo
(en ja hoor het vrouwtje lijkt het te begrijpen; ze typt!)